Podczas zawodów strażackich, które odbędą się 16 czerwca w Księżpolu, dodatkową atrakcją dla gości będzie Wioska Gotów. Członkowie Stowarzyszenia z Masłomęcza odtworzą dawne obozowisko, zaprezentują strój i uzbrojenie wojowników oraz pokażą, jak przebiegało życie codzienne tego wędrownego i wojowniczego ludu.
W obozowisku, które stanie na stadionie obok Szkoły Podstawowej w Księżpolu, toczyć się będzie normalne życie Gotów. Swoją pracę wykonywać będą garncarze, tkacze, kowale, kupcy oraz wielu innych rzemieślników prezentujących dawne rzemiosła. Będzie odtworzona także potyczka wojów.
Skąd wzięli się Goci w Polsce?
Na podstawie wielu badań ustalono, że pierwotna siedziba Gotów znajdowała się na terenie południowej części Półwyspu Skandynawskiego. Według źródeł pisanych Goci mieli wywodzić się z mitycznej wyspy Skandia, skąd plemię ruszyło na trzech łodziach ku nowym ziemiom, a owa nowo stworzona ojczyzna położona naprzeciw ujścia rzeki o imieniu Viskla nazwana została Nowa Gocja. Wydarzenia te były zarazem początkiem wielkiej, kilkusetletniej wędrówki „ludu” gockiego przez tereny całej Europy.
Pod koniec II wieku Goci wyruszyli na południowy wschód, docierając m.in. do Kotliny Hrubieszowskiej. Skrupulatnie zaplanowana akcja zajmowania nowych terenów skupiła się na bogatym i dogodnie położonym regionie w międzyrzeczu Huczwy i Bugu.
Burzliwe dzieje Gotów oraz ich fenomenalna licząca kilkaset lat przemyślana i dobrze zorganizowana ekspansja w Europie do dziś budzi wiele emocji i jest wdzięcznym tematem badań.
Wioska Gotów w Masłomęczu
Badania archeologiczne nad kulturą Gotów w Kotlinie Hrubieszowskiej rozpoczęły się w 1977 roku. Niemal od samego początku budziły ogromne zainteresowanie. Z uwagi na rangę odkryć, atrakcyjne zabytki oraz wyjątkowe zwyczaje pogrzebowe mieszkańców regionu sprzed 1700 lat, informacje o wykopaliskach w Masłomęczu szybko trafiły na pierwsze strony gazet, do radia i telewizji.
Zlokalizowano tutaj zespół osad i cmentarzysk Gotów z okresu rzymskiego. Odkrycia dokonano w 1977 roku. Osada uważana jest za największą w Kotlinie Hrubieszowskiej i mogła pełnić funkcję „stolicy” grupy masłomęckiej. Najważniejsze są jednak zakończone już wykopaliska na cmentarzysku. W jego centrum znajdował się plac wolny od grobów, ze „świętą studnią” i „przechowalnią zwłok”. W grobach standardowo znajdowały się naczynia, ozdoby i części stroju oraz grzebienie. Najbardziej znane zabytki to: fibule z kabłąkiem w kształcie kaczek, złota blaszka z wyobrażeniem twarzy mężczyzny, rzymskie puchary szklane, amulet z ludzkiej kości udowej, naszyjnik ze złotym zapięciem z grobu nr 300. Na cmentarzysku zlokalizowano też pochówki kobiet sarmackich, z charakterystycznymi elementami ich stroju.
Biuletyn Informacji Publicznej
